Bazen insanlardan, kavgadan ve kendimden kaçmak istediğimi fark ederim. İçimden biri sessizce bir şeyler fısıldar durur, kimi zaman dilini bilmediğim şeyler, kimi zamansa duymak istediklerim… Ne söylerse söylesin, beni kaçıştan başka hiçbir şeye sürüklemez. Yani “Sessizlik”i kısaca özetlersek, hissettirdiği duygular tam olarak böyle.
Son birkaç sezondur izlediğim en başarılı oyunlardan biriydi Sessizlik. Oyuncu performansları, oyun metni, dekor… Bu oyun bana “Türkiye’de iyi ki böyle bir sanat var hatta iyi ki sanat var” dedirtti.
DEVAMINI OKU
